Η Σύγχρονη Επιστήμη ανακάλυψε ότι στα μέρη, όπου δυο διαφορετικές θάλασσες συναντιούνται, υπάρχει ένα εμπόδιο μεταξύ τους. Αυτό το εμπόδιο διαχωρίζει τις δυο θάλασσες έτσι ώστε κάθε θάλασσα να έχει τη δική της θερμοκρασία, αλμυρότητα, και πυκνότητα2. Για παράδειγμα, τα νερά της Μεσογείου είναι θερμά, αλμυρά, και λιγότερο πυκνά, σε σύγκριση με τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Όταν τα νερά της Μεσογείου εισέρχονται στον Ατλαντικό από το Γιβραλτάρ, κινούνται αρκετά εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στον Ατλαντικό σε βάθος περίπου 1000 μέτρα με τη δική τους θερμότητα, αλμύρα, και λιγότερο πυκνά
(1) Αλ-Ε’τζαζ αλ-Ελμη φι αλ-Νασέια(Τα Επιστημονικά Θαύματα στο Εμπρόσθιο του Κεφαλιού, Μουρ και άλλοι, σελ. 41.
(2) Αρχές της Ωκεανογραφίας, Ντέιβις, σελ. 92-93.
χαρακτηριστικά. Τα νερά της Μεσογείου σταθεροποιούνται σ’ αυτό το βάθος1 (βλ. εικόνα 13).
Εικόνα 13: Το νερό της Μεσογείου Θάλασσας, καθώς εισέρχεται στον Ατλαντικό από το Γιβραλτάρ με τα δικά του θερμά, αλμυρά, και λιγότερο πυκνά χαρακτηριστικά, εξ’ αιτίας του εμποδίου που ξεχωρίζει ανάμεσά τους. Η θερμοκρασία είναι σε βαθμούς Κελσίου (C°). (Θαλάσσια Γεωλογία, Κουένεν, σελ. 43, με μια μικρή ενίσχυση.)
Αν και υπάρχουν μεγάλα κύματα, δυνατά ρεύματα, και παλίρροιες σ’ αυτές τις θάλασσες, δεν αναμιγνύονται ή ξεπερνάνε αυτά τα εμπόδια.
Το Ιερό Κοράνιο ανέφερε ότι υπάρχει εμπόδιο ανάμεσα σε δυο θάλασσες που συναντιούνται και που δεν αναμιγνύονται. Ο Θεός είπε:
Διαχώρισε τις δυο θάλασσες που συναντιόνται. Υπάρχει ανάμεσά τους ένα εμπόδιο. Δεν μπορεί η μια να υπερβεί την άλλη. (Κοράνιο, 55:19-20)
Αλλά όταν το Κοράνιο μιλάει για το διαχωρισμό ανάμεσα στο φρέσκο και τ’ αλμυρό νερό, αναφέρει με το εμπόδιο την ύπαρξη μιας ‘απαγορευμένης διχοτόμησης’. Ο Θεός είπε στο Κοράνι:
Είναι Αυτός που Προσέγγισε τις δύο θάλασσες, Είναι Αυτός που Άφησε ελεύθερα τα δυο είδη των νερών, μια γλυκιά και εύγευστη, και την άλλη αλμυρή και πικρή. Και Έθεσε μεταξύ τους απροσπέραστο φραγμό.
(Κοράνι, 25:53)
(1) Αρχές της Ωκεανογραφίας, Ντέιβις, σελ. 93
Μπορεί κάποιος να ρωτήσει, γιατί το Κοράνι αναφέρει τη διχοτόμηση όταν μιλάει για το διαχωρισμό ανάμεσα στο φρέσκο και το αλμυρό νερό, αλλά δεν την ανέφερε όταν μιλούσε για το διαχωρισμό ανάμεσα στις δυο θάλασσες;
Η σύγχρονη επιστήμη έχει ανακαλύψει ότι στους ποταμόκολπους, όπου το φρέσκο (γλυκό) και αλμυρό νερό συναντιόνται, η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική απ’ αυτή που βρίσκονται σε μέρη όπου οι δυο θάλασσες συναντιούνται. Ανακαλύφθηκε ότι αυτό που ξεχωρίζει το γλυκό νερό από το αλμυρό στους ποταμόκολπους είναι μια ‘ζώνη πυκνής διαφοράς με διακριτική πυκνότητα ασυνέχειας ξεχωρίζοντας τα δυο στρώματα.”1 Αυτή η διχοτόμηση (διαχωριστική ζώνη) έχει μια διαφορετική αλμυρότητα από το γλυκό νερό και από το αλμυρό νερό. 2 (βλ. εικόνα 14).
Εικόνα 14: Διαμήκης τμήμα που δείχνει αλμυρότητα (τοις χιλίοις ‰) σε ένα ποταμόκολπο. Βλέπουμε εδώ τη διχοτόμηση (ζώνη του διαχωρισμού) ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό νερό. (Εισαγωγική Ωκεανογραφία, Θούρμαν, σελ. 301, με μια μικρή ενίσχυση).
Αυτή η πληροφορία ανακαλύφθηκε μόλις προσφάτως, με τη χρήση εξελιγμένου εξοπλισμού για τη μέτρηση της θερμοκρασίας, της αλμυρότητας, της πυκνότητας, της διαλυτότητας του οξυγόνου, κ.λ.π.. Το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει τη διαφορά ανάμεσα στις δυο θάλασσες που συναντιούνται, μάλιστα οι δυο θάλασσες μας παρουσιάζονται ως μια ομογενής θάλασσα. Παρόμοια, το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει το διαχωρισμό στους ποταμόκολπους ανάμεσα στα τρία είδη: γλυκό νερό, αλμυρό νερό, και τη διχοτόμηση (ζώνη διαχώρισης)
(1) Ωκεανογραφία, Γκρός, σελ. 242. Επίσης βλ. Εισαγωγική Ωκεανογραφία, Θούρμαν, σελ. 300-301.
(2) Ωκεανογραφία, Γκρός, σελ. 244, και Εισαγωγική Ωκεανογραφία, Θούρμαν, σελ. 300-301.
