Łańcuch pokarmowy

Zaprawdę, Bóg sprawia, iż pęka ziarno i pestka.

On wyprowadza żywe z martwego

i On wyprowadza martwe z żywego.

Oto wasz Bóg!

Jakże możecie być odwróceni?!

( Sura Trzody, werset 95)

Powyżej zacytowany werset zwraca naszą uwagę na fakt „wyprowadzania żywego z martwego i martwego z żywego”. Prawda ta nie mogła być oczywiście znana setki lat temu, kiedy to Koran został ludziom zesłany.

Kiedy umiera żywa istota, mikroorganizmy rozkładają jej ciało na cząsteczki organiczne. Cząsteczki te mieszają się z glebą i stają się podstawą pożywienia roślin, zwierząt a pośrednio także i ludzi. Gdyby nie istniał taki łańcuch, życie na ziemi nie byłoby możliwe. Bakterie są więc odpowiedzialne za powstawanie minerałów i pożywienia dla istot żywych. Rośliny, po przebudzeniu z zimowego snu, czerpią wszystkie potrzebne im do życia substancje z minerałów, które przez całą zimę przygotowywane były przez pracowite bakterie. (1)Tylko dzięki temu rośliny mogą przeżyć.

Jak widać, osobniki martwe pełnią ważną rolę w przedłużaniu życia stworzeniom żywym. Tak spełniają się koraniczne słowa wyprowadza żywe z martwego i martwe z żywego. Jest to kolejny dowód tego, że Koran jest słowem wszechwiedzącego Allaha.

(1) Bilim ve Teknik, Mayis 1987, sayi 234, s. 17

źródło: “Cuda Koranu” Harun Yahya; Wrzesień, 2002