Ciężar chmur

Ciężar chmur przekracza nasze wszelkie wyobrażenie. Burzowe cumulusy ważą nawet do trzystu tysięcy ton. Trudno jest też wyobrazić sobie jak takie ogromne obiekty wiszą na niebie. W Koranie znajdujemy kilka wersetów traktujących o chmurach i ich właściwościach:

On jest Tym, który posyła wiatry

jako radosną wieść poprzedzającą jego miłosierdzie.

A kiedy one niosą ciężkie chmury,

my pędzimy je na ziemię martwą

i spuszczamy przez nie wodę,

dzięki której powodujemy wzrost wszelkich owoców.

Podobnie My wyprowadzamy martwych.

być może wy sobie przypominacie!

(Sura Wzniesione Krawędzie, werset 57)

On jest Tym, który ukazuje wam błyskawicę

dla strachu i nadziei;

On powoduje, iż powstają ciężkie chmury.

(Sura Grzmot, werset 12)

Oczywiście nie istniała możliwość uzyskania informacji o ciężarze chmur w czasach objawienia Koranu, to, że w jego wersetach mowa jest o „ciężkich chmurach” jest dowodem na to, że Koran to słowo Wszechwiedzącego.

Miara deszczu

Najwięcej informacji dotyczące deszczu i chmur znajduje się w surze zatytułowanej Ozdoby:

Ten, który zesłał z nieba wodę

według pewnej miary

i dzięki niej ożywiliśmy krainę umarłą.

W ten sposób zostaniecie wyprowadzeni.

(Sura Ozdoby, werset 11)

Jeżeli zaistniałaby jakakolwiek zmiana i doszłoby do złamania tej równowagi, to wynikiem tego byłaby wielka katastrofa ekologiczna. Taka zmiana nie jest możliwa, bo deszcz pada tak, jak to przepowiedziano w Koranie „według pewnej miary”.

Równowaga widoczna jest nie tylko w ilości spadającego deszczu ale także w szybkości spadania kropli. Deszczowe chmury znajdują się conajmniej na wysokości 1200 metrów. Jeżeli jakikolwiek obiekt o wielkości i masie jednej kropli deszczu spadałby na ziemię, to po drodze nabierałby prędkości i przy spadnięciu mógłby wyrządzić poważne szkody. Jeżeli krople deszczu spadałyby z wysokości 1200m z taką prędkością, to na szkody narażone byłyby nie tylko zasiewy ale też domy, samochody, ludzie i inne obiekty znajdujące się na ziemi, a oczywiście są też chmury znajdujące się na wysokości 10.000 m.

Jednak nigdy nie dojdzie do katastrofy, ponieważ deszcz spada na ziemie zawsze z szybkością nie większą niż 8-10 km/h. Powodem jest specyficzny kształt kropli deszczu.

Jak widać Koran już 1400 lat temu przepowiedział to, co dopiero w niedawnych czasach odkryli naukowcy.

Powstawanie deszczu

Kwestia powstawania deszczu stanowiła przez wieki tajemnicę. Dopiero po odkryciu radarów powietrznych można było odpowiedzieć na pytanie, kiedy i w jakich warunkach powstaje deszcz. Okazało się, że najpierw odpowiedni „surowiec” musi być nawiany przez wiatr a następnie tworzą się chmury, z których później pada deszcz. Te trzy etapy opisane zostały w Koranie słowami:

Bóg jest Tym, który posyła wiatry,

a one wzburzają chmury;

On rozciąga je po niebie, jak chce,

i czyni je płatami;

i widzisz wtedy,

jak obfity deszcz wylewa się spomiędzy nich.

I kiedy On dosięga nim

kogo chce ze Swoich sług,

wtedy oni się radują.

( Sura Bizantyjczycy, werset 48)

A teraz przeanalizujmy poszczególne etapy:

Etap pierwszy:        „Bóg jest Tym, który posyła wiatry”

Ze spienionych fal morskich porywane przez wiatr cząsteczki słonej wody stale przedostają się do atmosfery. Cząsteczki te, zwane aerozolem, wraz z parą wodną unoszącą się nad morzami i oceanami, tworzą chmury deszczowe.

Etap drugi:               „On rozciąga je po niebie, jak chce, i czyni je płatkami”.

Poprzez parę wodną skupiającą się wokół kryształków soli i pyłków powstają chmury. Kropelki wody są jeszcze tak małe, że w postaci chmur rozciągają się na niebie. W ten sposób niebo pokrywa się chmurami.

Etap trzeci:              „i widzisz wtedy, jak obfity deszcz wylewa się spomiędzy nich.”

Wokół kryształków soli i pyłków zbiera się coraz więcej pary wodnej, w wyniku czego krople stają się większe i tworzą krople deszczu. Krople te zaczynają odrywać się od chmury i spadać na ziemię w postaci deszczu.

Jak widać każdy poszczególny etap powstawania deszczu został opisany w Koranie w odpowiedniej kolejności, bo tak jak i nad wszystkimi innymi zdarzeniami przyrody tak i nad powstaniem deszczu czuwa Allah. W innym wersecie koranicznym czytamy:

Czy ty nie widziałeś,

że Bóg pędzi chmury,

potem je łączy razem,

potem układa je warstwami?

Widzisz przecież,

jak obfity deszcz wylewa się spomiędzy nich.

On zsyła z nieba góry

pełne gradu

i dosięga nim, kogo chce,

i oszczędza, kogo chce.

Blask jego błyskawicy omal nie porywa spojrzenia.

(Sura Światło, werset 43)

Badający rodzaje chmur deszczowych naukowcy doszli do zadziwiającego wniosku. Tworzenie i rodzaje chmur są uporządkowane według pewnego schematu. Tworzenie cumulusów przebiega w następujący sposób:

Etap pierwszy:         Chmury nawiewane są przez wiatr.

Etap drugi:                Chmury łącza się tworząc większe chmury. (1)

Etap trzeci:                Po połączeniu mniejszych chmurek, w większej chmurze a szczególnie w centralnej części można dostrzec zwiększenie sił przyciągania. Dzięki tej sile chmura rozciąga się w pionie i w ten sposób dosięga zimniejszych części atmosfery. Dzięki zimnu krople wodne zaczynają rosnąć. Pod koniec tego etapu krople robią się tak duże, że przeciwstawiają się sile przyciągania chmury i spadają na ziemię w postaci deszczu lub gradu.(2)

Nie należy zapominać o tym, że dla zdobycia tych informacji meteorolodzy musieli stosować skomplikowane technologie i posługiwać się zdjęciami satelitarnymi a Koran opowiedział o całym zjawisku w prostych słowach już 1400 lat temu.

A: Małe, pojedyncze chmurki

B : Po połączeniu mniejszych chmurek, w większej chmurze można dostrzec zwiększenie sił przyciągania, szczególnie w centralnej części chmury. Dzięki tej sile chmura rozciąga się w pionie i w ten sposób dosięga zimniejszych części atmosfery. Dzięki zimnu krople wodne zaczynają rosnąć. Pod koniec tego etapu krople robią się tak duże, że przeciwstawiają się sile przyciągania chmury i spadają na ziemię w postaci deszczu lub gradu

Deszcze ożywiające martwą krainę

W Koranie czytamy o deszczach ożywiających martwą krainę:

On jest Tym, który posyła wiatry

jako radosną wieść zwiastująca Jego miłosierdzie.

I my spuścimy z nieba wodę czystą,

aby dzięki niej ożywić martwą krainę

i napoić nią

liczne trzody i istoty ludzkie,

które stworzyliśmy.

( Sura Rozróżnienie, werset 48-49)

Deszcz ożywia martwą krainę nie tylko nawadniając ją ale także dostarczając innych niezbędnych dla życia składników. Utworzone z kryształków soli i pyłków krople deszczu zawierają bowiem składniki mineralne, algi, które, jak twierdzą biolodzy, pochodzą z jednej z mikrowarstw oceanicznych. Koran opisuje to sowami:

I zesłaliśmy z nieba wodę

Przynoszącą błogosławieństwo,

i dzięki niej sprawiliśmy,

iż wyrosły ogrody i ziarno żniwa (Sura Kaf, werset 9)

Spadające z nieba krople deszczu można więc uważać za swego rodzaju naturalny nawóz. Znajdujące się w nich cząsteczki metali ciężkich są elementami powodującymi większy urodzaj. Krótko mówiąc: deszcz jest ważnym nawozem. Nawet bardzo słaba gleba może zostać użyźniona przez padający rokrocznie deszcz i mogą na niej rosnąć różne rośliny.

W ten sposób rokrocznie na ziemie spada 150 milionów ton naturalnego nawozu. Gdyby deszcz nie posiadał takich właściwości nawożących nasza ziemska flora byłaby zdecydowanie uboższa. Przepowiedzenie tego faktu w Koranie jest dowodem jego cudowności.

(1) Richard A.Anthes, John J. Cahir, Alistar B. Fraser, Hans A. Panofsky, The Atmosphere, wydanie trzecie, Columbus, Charles E. Merrill Publishing Company, 1981, ss.268-269; Albert Millers, Jack C.Thompson, Erlements of Meteorology, wydanie drugie, Columbus, Charles E. Merrill Publishing Company, 1975, s.141

(2) Richard A.Anthes, John J. Cahir, Alistar B. Fraser, Hans A. Panofsky, The Atmosphere, wydanie trzecie, s.269, Albert Millers, Jack C.Thompson, Erlements of Meteorology, wydanie drugie, s.141-142

źródło: “Cuda Koranu” Harun Yahya; Wrzesień, 2002