Prawa człowieka w Islamie

Skoro Allah jest absolutnym i jedynym Panem człowieka i świata, to pozostaje suwerennym Władcą, Opiekunem i Żywicielem, którego miłosierdzie opromienia wszelkie istoty; i jeśli dał On każdemu człowiekowi godność i honor oraz tchnął w niego Swojego własnego ducha*, to ludzkość zjednoczyła się w Nim i poprzez Niego.

(*własnego ducha - nie jest to część Allaha, a raczej duch który jest przez Niego stworzony i do Niego należy)

Niezależnie od indywidualnych cech, wszyscy ludzie z natury swej są rzeczywiście tacy sami i nie można doszukiwać się między nimi istotnej różnicy tylko dlatego, że przypadkowo różnią się przynależnością narodową, kolorem skóry i rasą. Każda ludzka istota jest przez swą naturę związana z wszystkimi innymi i wszyscy ludzie tworzą jedną braterską wspólnotę, jednocząc się w zaszczytnej i miłej służbie Najłaskawszemu Władcy Świata. W takiej atmosferze duchowej na doczesnym miejscu znajduje się muzułmańskie wyznanie jedności Allaha, które nieodparcie pociąga za sobą koncepcje jedności i braterstwa rodu ludzkiego.

Chociaż państwo muzułmańskie może zostać założone w jakimkolwiek miejscu na ziemi, Islam stara się nie ograniczać ludzkich praw i przywilejów geograficznymi granicami tego państwa. Islam ustanowił kilka uniwersalnych, podstawowych praw dla ludzkości pojętej jako całość; praw tych należy przestrzegać we wszelkich okolicznościach, niezależnie od tego, czy dana osoba przebywa na terytorium państwa muzułmańskiego, czy poza jego obszarem, czy państwo to znajduje się w stanie wojny, czy też pokoju. Koran bardzo jasno wypowiada się na ten temat:

"O wy, którzyście uwierzyli! Trzymajcie się prosto przed Allahem, dając świadectwo sprawiedliwości. Niech nienawiść do jakiegokolwiek ludu nie skłania was do grzechu, abyście nie popełnili niesprawiedliwości. Bądźcie sprawiedliwi! To jest najbliższe bogobojności". (Sura: Stół zastawiony, 8)

Ludzka krew jest święta w każdym przypadku i nie można jej przelewać bez usprawiedliwienia. Jeśli ktoś gwałci świętość ludzkiej krwi, zabijając swego bliźniego bez powodu, Koran uważa to za zabójstwo całego rodu ludzkiego:

"Ktokolwiek zabija człowieka -a nie byłaby to kara za morderstwo lub szerzenie zła na ziemi - to tak, jakby zabił wszystkich ludzi" (Sura: Stół zastawiony: 32)

Nie wolno ciemiężyć kobiet, dzieci, ludzi w podeszłym wieku, rannych i chorych. Kobiecy honor i kobiecą czystość należy uszanować we wszelkich okolicznościach. Człowieka głodnego trzeba nakarmić, nagiego przyodziać, zaś rannym i chorym udzielić pomocy lekarskiej, niezależnie od tego, czy należą oni do wspólnoty muzułmańskiej, czy do wspólnoty jej przeciwników.

Gdy mówimy o ludzkich prawach w Islamie, naprawdę uważamy, że prawa te zostały przyznane przez Allaha; nie są nadane ani przez króla, ani przez żadne zgromadzenie ustawodawcze. Prawa przyznawane przez królów albo przez ludzkie zgromadzenia można wycofać w taki sam sposób, w jaki je nadawano. To samo dotyczy praw zaakceptowanych i przyznawanych przez dyktatorów. Mogą je nadawać, kiedy im się podoba i unieważniać, kiedy tylko zapragną; mogą też otwarcie i według własnego życzenia prawa te gwałcić. Ale skoro w Islamie prawa ludzkie zostały nadane przez Allaha, żadne zgromadzenie ustawodawcze na świecie ani rząd na ziemi nie ma mocy ani władzy wprowadzić do tych Boskich praw jakichkolwiek poprawek lub zmian.

Nikt nie ma prawa znieść tych praw ani ich cofnąć. Nie są to prawa nadane na papierze, na pokaz czy dla pustej propagandy i odwołane w życiu praktycznym, gdy pokaz się kończy. Nie są też one podobne do filozoficznych koncepcji, za którymi nie stoją żadne sankcje. Nawet Karty Narodów Zjednoczonych, ani ich proklamacji i rezolucji, nie można przyrównywać do praw zatwierdzonych przez Allaha, ponieważ te pierwsze nie odnoszą się bezpośrednio i osobiście do nikogo konkretnego, zaś te drugie stosują się do każdego wierzącego. One też są integralną częścią Muzułmańskiej Wiary. Wszyscy muzułmanie albo ci, którzy rządzą w imieniu islamu, muszą je nie tylko zaakceptować i uznać, ale również w praktyce ich przestrzegać. Jeśli jednak rządzący nie wcielą w życie tych praw zagwarantowanych przez Allaha, zaczną im przeczyć albo wprowadzać do nich poprawki i zmiany, praktycznie gwałcąc je i jednocześnie prawiąc puste frazesy - wyrok Świętego Koranu na taką władzę jest jasny i jednoznaczny:

"A ci, którzy nie sądzą według tego, co zestal Bóg, są niewiernymi" (Sura: Stół zastawiony, 44)

 Prawa ludzkie w państwie muzułmańskim

1. Bezpieczeństwo życia i stanu posiadania:

W przemówieniu, wygłoszonym z okazji Hadżdżu Pożegnalnego, Prorok (Pokój z Nim) powiedział:

"Życie wasze i wasza własność są nietykalne dla innych, aż spotkacie Pana Waszego w Dniu Zmartwychwstania ".

Prorok (PzN) wypowiedział się też na temat dimmich (niemuzułmańskich obywateli państwa muzułmańskiego):

"Kto zabije człowieka objętego umową (tj. dimmiego), nigdy nawet nie poczuje zapachu Raju ". 

2. Ochrona honoru którą stanowi Święty Koran:

a) "O wy, którzy uwierzcie! Niech jedni Indzie nie szydzą z drugich..."

b) "I nie zniesławiajcie siebie samych"

c) "l nie obrzucajcie się wyzwiskami..."

d) "Nie obmawiajcie jedni drugich w ich nieobecności!". (Sura: Komnaty,ll- 12)

3. Świętość i nietykalność życia prywatnego:

Koran ustanawia nakaz:

a) "Nie szpiegujecie się wzajemnie"(Sura: Komnaty, 12)

b) "Nie wchodźcie do żadnych domów, poza swoimi własnymi, dopóki nie uzyskacie pozwolenia" (Sura: Światło, 27)

4. Zabezpieczenie wolności osobistej:

Islam ustanowił zasadę, że żaden obywatel nie może być uwięziony, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona na publicznej rozprawie. Aresztowanie człowieka tylko na podstawie podejrzenia i zamknięcie go w więzieniu, bez odpowiedniego przewodu sądowego oraz stworzenia podejrzanemu warunków do zorganizowania własnej rzetelnej obrony, jest niedozwolone przez Islam.

5. Prawo protestowania przeciwko tyranii:

Wśród praw, które Islam przyznaje istotom ludzkim, jest prawo do protestowania przeciwko tyranii władzy:

"Allahowi nie podoba się rozgłaszanie słów, chyba że ktoś doznał niesprawiedliwości". (Sura: Kobiety, 148)

Według Islamu - jak to zostało przedstawione wyżej - cała potęga i władza należą do Allaha; człowiek posiada władzę tylko na zasadzie pełnomocnictwa, stanowi też ona wyłącznie jego przemijający depozyt. Każdy, kto staje się podmiotem władzy, powinien przyjąć postawę ogromnego szacunku wobec ludzi, nad którymi i dla których władzę tę ma sprawować. Przyznał to Kalif Abu Bakr w swoim pierwszym przemówieniu:

"Współdziałajcie ze mną, gdy mam rację, poprawiajcie mnie, kiedy popełniam błąd; bądźcie mi posłuszni, dopóki wypełniam polecenia Allaha i Jego Proroka (PzN), ale odwróćcie się ode mnie, gdy zbaczam".

6. Wolność słowa:

Islam nadaje wolność myśli i wypowiedzi wszystkim obywatelom państwa muzułmańskiego, pod warunkiem, że wolność ta będzie używana dla propagowania cnoty i prawdy, a nie szerzenia zła i niegodziwości. Muzułmańska koncepcja wolności słowa znacznie przewyższa koncepcję rozpowszechnioną na Zachodzie. Nie istnieją okoliczności, w jakich Islam mógłby pozwolić na propagowanie złych i niegodziwych czynów. Nie daje też nikomu prawa do używania obelżywego i obraźliwego języka, pod pozorem krytycyzmu.

Muzułmanie mieli zwyczaj dowiadywać się od Proroka (PzN), czy w jakiejś kwestii zostało Mu objawione Boże polecenie. Jeżeli stwierdził, że nie otrzymał objawienia od Boga, sami mogli swobodnie się wypowiadać wdanej sprawie.

7. Wolność zrzeszania się:

Islam przyznaje swobodę zrzeszania się oraz formowania partii i organizacji. To prawo jest również przedmiotem pewnych ogólnych przepisów.

8. Wolność sumienia i poglądów:

Islam ustanowił nakaz:

"Nie ma przymusu w religii!" (Sura: Krowa, 256)

Odnosi się to, naturalnie, do całości spraw życia społecznego. W przeciwieństwie do tej koncepcji muzułmańskiej, społeczeństwa totalitarne całkowicie zniewalają jednostkę: ich niezmiernie bojaźliwe i podejrzliwe władze na pełne hipokryzji i fałszu sposoby, usiłują wymusić postawy służalcze i niewolnicze ze strony współobywateli. W swoim czasie niewolnictwo oznaczało pełną kontrolę człowieka przez człowieka; obecnie ta forma niewolnictwa została niby zniesiona, ale w jej miejsce społeczeństwa totalitarne narzucają inny, choć podobny rodzaj kontroli jednostek.

9. Ochrona uczuć religijnych:

Wraz z wolnością przekonań i wolnością sumienia islam przyznaje jednostkom prawo do szacunku dla ich uczuć religijnych; ani w mowie, ani w uczynkach nic wolno naruszać tego prawa.

10. Ochrona przed samowolnym uwięzieniem i odpowiedzialnością zbiorową:

Islam przyznaje jednostce prawo do tego, aby nie była ona więziona za przestępstwa innych. Święty Koran ustanowią tu jasną zasadę:

"Cokolwiek każdy uczyni, sam tylko za to odpowiada, i nikt nie będzie obciążony za drugiego ". (Sura: Trzody, 164)

11. Prawo do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych:

Islam przyznał ludziom w potrzebie prawo do wsparcia i pomocy ze strony lepiej sytuowanych członków społeczeństwa:

"W ich majątku jest udział dla proszących o wsparcie, i tych którzy są w nędzy". (Sura: Rozpraszające, 19)

12. Równość wobec prawa:

Islam nadaje swoim obywatelom prawo do absolutnej i całkowitej równości wobec wymiaru sprawiedliwości.

13. Rządzący nie pozostają ponad prawem:

Pewna kobieta, należąca do znanej i szlachetnej rodziny, została zatrzymana w związku z kradzieżą. Sprawę przedstawiono Prorokowi (PzN) wraz z prośbą, aby kobiecie oszczędzić kary. Prorok (PzN) powiedział:

"Allah zniszczył narody żyjące przed wami, ponieważ karały one zwykłych ludzi za ich przestępstwa, a dostojnikom pozwalały na bezkarne dokopywanie zbrodni. Przysięgam na Tego, Który trzyma moje życie w Swoim ręku, że nawet gdyby Fatima, córka Muhammada, popełniła przestępstwo, obciął bym jej rękę".

14. Prawo do uczestnictwa w sprawach państwa:

"Ich sprawy są przedmiotem wzajemnej narady (szura)" (Sura: Narada, 38)

Poprzez tę szurę, wzajemną naradę, czyli zgromadzenie ustawodawcze wiernych, należy również rozumieć co następuje: otóż wykonawcze prezydium rządu, jak i członkowie tego zgromadzenia powinni być przez naród wybierani w sposób wolny i niezależny.

Wreszcie, powinno być jasne, że Islam ulituje urzeczywistnić wyżej wspomniane prawa ludzkie, a także wiele innych, nie tylko na drodze zabezpieczeń legislacyjnych, ale przede wszystkim zachęcając ludzkość do podnoszenia się z niskiego, zwierzęcego poziomu życia: dzięki temu będzie ona zdolna wyjść poza prymitywne związki, oparte na wspólnocie krwi, wyższości rasowej i językowej arogancji oraz przywilejach ekonomicznych. Islam zachęca ludzkość do osiągnięcia takiego poziomu egzystencji, na którym dzięki swojej wewnętrznej doskonałości człowiek może realizować ideał braterstwa ogólnoludzkiego.

źródło : planetaislam.com