Unbenanntes Dokument

Cywilizacja w Islamie

Islam stanowi ostatni krąg łańcucha monoteizmu mający na celu doprowadzenie ludzi do bezwzględnego, całkowitego poddania się woli Boga (Allaha), z niewoli w stosunku do człowieka, do stanu bycia sługą Allaha, z niesprawiedliwości politeizmu do sprawiedliwości prawowitej religii boskiej, i wreszcie z ciasnoty życia doczesnego do przestronności życia zarówno doczesnego jak i wiecznego – Ostatecznego. Islam został ogłoszony przez niepiśmiennego Muhammada, będącego ostatnim ogniwem łańcucha Proroków i Wysłanników – od Adama, przez Abrahama, Ismaila, Izhaka, Jakuba, Józefa, Mojżesza i Jezusa.

W oczach Islamu człowiek winien być namiestnikiem na Ziemi. Oznacza to, że jego obowiązkiem jest działanie na rzecz wdrożenia „boskiego zakonu” (tu boskie prawo) w życie ludzi, obrzędy i obowiązki mają na celu dopomóc człowiekowi przetrwać na tejże drodze usłanej cierniami, a moralny kodeks boski ma na celu utrzymanie człowieka w jego szlachetnej wersji, w której został stworzony. Wszystko to razem, wraz z miłością Allaha pozwoli człowiekowi oderwać się od swoich namiętności, ciążących go ku Ziemi, by móc osiągnąć humanizm i żeglować w jego orbicie.

Różnią się definicje cywilizacji wymyślonych w różnych epokach historycznych. Najnowsza i aktualna definicja, która teraz obowiązuje w zachodniej cywilizacji została wymyślona przez Bernarda Braudera: „Cywilizacja to zbiór osiągnięć materialnych, które prowadzą do postępu”. Ta definicja różni się od definicji, która została ogłoszona przez myśliciela muzułmańskiego, Malika Ibn Nabi, który powiedział, że cywilizacja ” to zbiór czynników materialnych i duchowych, które umożliwiają społeczeństwu zagwarantowanie dla wszystkich jego jednostek wszystkich świadczeń socjalnych potrzebnych mu do postępu.

A więc zasadnicza różnica w treści tych definicji sprowadza się do duchowych aspektów danej społeczności umożliwiając jej częściowo budowę nowego przykładu cywilizacyjnego.

Moim skromnym zdaniem, na przykładzie kryzysu, jaki przeżywa cywilizacja zachodnia nie tylko w aspekcie duchowym, a także w demograficznym chciałbym wnioskować, że cywilizacja zbudowana jest na trzech równoważnych filarach:

1. Zbór czynników materialnych

2. System moralny

3. Element budujący przykład cywilizacyjny (człowiek)

Cechy charakterystyczne cywilizacji islamskiej:

1. Prawa panujące (szaria).

Po pierwsze prawo szaria jest zbudowane na bazie bezwzględnego monoteizmu głoszącego, że nie ma Boga prócz Allaha, że nie ma posłuszeństwa kosztem nieposłuszeństwa w stosunku do Allaha, Jemu należna jest cała władza i osąd (powiedz, zaprawdę moje modlitwy, moje praktyki religijne, moje życie i moja śmierć należą do Allaha, sura Trzody, w.161). A więc to jest prawo nie uznające podziału na boskie i cesarskie. Ta wyższość w zrozumieniu monoteizmu miała bardzo duży wpływ na podwyższenie poziomu człowieka i wyzwolenie ludności od tyraństwa królów, szlachty oraz duchownych, a także prowadziła do poprawy stosunków między podwładnym a rządzącym.

Po drugie jedną z najważniejszych cech szariatu jest to, że posiada skłonności humanistyczne nie uznające różnic rasowych, etnicznych, materialnych (czarny i biały, bogaty i biedny, arab, pers czy europejczyk); wszyscy są równi a hierarchię społeczną wyznacza system wartości i kodeks moralny. Jego hasłem jest werset z sury Komnaty, w.13 „O, ludzie. Oto stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy was plemionami i ludami abyście się wzajemnie zapoznali. Zaprawdę najbardziej szlachetny spośród was w obliczu Boga to najbardziej bogobojny”.

Po trzecie szaria uznała kodeks moralny uprzywilejowanym we wszystkich swoich dziedzinach. Dlatego widzimy, że w prawie szariat nie tylko cel powinien być szlachetny ale środek także. Nie wystarczy, aby interes jednostki był uznany, ale i nie może przynosić szkody społeczeństwu. Ochrona interesów publicznych nie może być realizowana kosztem kodeksu moralnego. Opinia większości nie może być pretekstem by uznać to co było do tej pory naganne i uważać za naganne to co do tej pory było uznane.

2. Człowiek i system moralny.

W cywilizacji islamskiej uważamy, że aby cywilizacja mogła zagwarantować postęp potrzebuje zdrowych ludzi oraz boskiego kodeksu moralnego. Jedna z najważniejszych dziedzin cywilizacji islamskiej to system edukacji jednostki, przygotowujący do akceptacji islamskiego systemu wartości. System edukacji ma na celu uwolnić człowieka ze wszelkich kompleksów odpowiadając mu na wszelkie nurtujące go pytania typu „Quo vadis” . Przedstawię Państwu elementy mające najważniejszy wpływ na psychikę jednostki w programie edukacji.

1. Sens istnienia.

Islam dał odpowiedź na najważniejsze 3 pytania nurtujące każdego myślącego człowieka, pytającego o sens istnienia i związane z nim zagadnienia. Islam dał nie tylko odpowiedź, ale dał odpowiedź logiczną, przekonującą, bez której człowiek jest najlepszym ośrodkiem do rozwijania się wielu chorób psychicznych spowodowanych brakiem pewności. Sens ten w islamie wygląda następująco: zostaliśmy stworzeni otrzymując od Stwórcy zadanie namiestnictwa na ziemi (kalifat Boga na ziemi, jak zostało sformułowane w Kur’anie). Namiestnictwo to polega na tym, że człowiek ma ustanowić sprawiedliwość na ziemi i oderwać człowieka od najniższych poziomów po najwyższe, po jakie może zasięgać, czyli osiągnąć stopień humanizmu.

2. Obrzędy i czczenie Boga.

W rozdziale 51 w. 56 czytamy: „I nie stworzyłem ani dżinów ani ludzi tylko po to, by mnie czcili”. Zewnętrzny sens tego wersetu wskazuje na to, że Bóg stworzył ludzi tylko po to by Go czcili. I to jest sens, który jest powszechnie znany przeciętnemu muzułmaninowi, podczas gdy w naukach teologii muzułmańskiej jest to nieco inaczej zdefiniowane. Obrzędy religijne i czczenie Boga są środkiem wspomagającym człowieka by mógł realizować swoją misję. Szejh Muhammed Faher Ibn Aszur mówi w swojej książce pt. Wyzwolenie i oświetlenie t. I s. 182. „Czczenie jest drogą do osiągnięcia doskonałości począwszy od osobowości jednostki, a kończąc na osobowości społeczeństwa.

3. Na rozdrożu.

Człowiek świadom swojego obowiązku, posiadający wolną wolę (we wszystkich sprawach, na które ma jakikolwiek wpływ) zostaje postawiony na rozdrożu, gdzie odpowiada za swój wybór i kroczy po ziemi, która została metaforycznie przez islam nazwana „miejscem sadzenia w swoim sezonie podczas życia doczesnego”, aby po zmartwychwstaniu w dniu sądu ostatecznego , metaforycznie nazwanym przez islam „jako sezon żniwa”, zostać wynagrodzonym za aktywne uczestnictwo w misji i oddanie duszy w depozyt w takim samym stanie czystym, nieskazitelnym, w jakim dostał, lub zostać ukaranym za obojętność w najlepszym przypadku, nie wspominając o nagannym uczestnictwie.

Kur’an (91 w. 7-10 )

7. Na duszę i tego który ją udoskonalił,

8. Dając skłonność do dobrego i złego.

9. Przysięgam: Że ten kto ją czystą zachowa, użyje szczęśliwości.

10. Ten zaś kto ją zepsuje, stanie się ofiarą nieszczęścia.

4. Równowaga.

Islam robi wszystko by budować charakter swojego poddanego na bazie świętej równowagi. Nazwałem ją świętą równowagą ze względu na to, że szczęśliwi są tylko ludzie żyjący w stanie równowagi. Jakakolwiek forma odejścia od stanu równowagi oznacza rozwinięcie różnych chorób psychicznych, które są wprost proporcjonalne do odległości odejścia od centrum, mające cechy kierunku ekstremizmu. Wszystkie szkoły, które próbowały budować swoje teorie w oparciu o jeden lub dwa czynniki ludzkie, lekceważąc pozostałe, nie dały dobrych rozwiązań ludziom, a wręcz odwrotnie, przyczyniły się do pogłębienia kryzysu. Instytucje, które rozwijały swoje możliwości duchowe hamując rozwój umysłowy lub męcząc ciało doprowadziły do różnych problemów spowodowanych odejściem od natury. Inne instytucje, które rozwijały umysł człowieka, gdzie reszta jego aspektów miała służyć umysłowi – nie odpowiadały na wiele pytań i prowadziły do powstania jeszcze większych kłopotów od tych, jakie spotkały pierwszą grupę. Jako przykład podam materialną cywilizację, która została zbudowana na gruzach duchowych potrzeb człowieka oraz wszystkich elementów niezbadanych a odczuwalnych w życiu każdego człowieka.

Dr Szarif mówi: „depresja i niepokój psychiczny są nieustannie rosnące, wprost proporcjonalne do postępu naszej cywilizacji materialnej i są tym większe im dalej jesteśmy od wieści z nieba. Dowodzą tego statystyki, np. we Francji w 1982 roku zostało zażytych więcej niż 100 mln pudełek uspokajających oraz nasennych, w USA ¼ wszystkich recept wydawanych przez lekarzy dotyczyła leków uspokajających. Skoro mówimy o chorobach psychicznych, problemach społecznych, tragediach moralnych oraz samobójstwach to są one najwyższe procentowo w krajach tzw. cywilizowanych oraz w krajach stojących najdalej od wpływu wartości religijnych mimo, iż kraje te zagwarantowały bardzo wysoki poziom materialny.

W Kur’anie czytamy w rozdziale 70, w. 19-21

„Zaprawdę, człowiek jest stworzeniem zmiennym.

Kiedy dosięgnie go zło jest niecierpliwy

A kiedy dosięgnie go dobro jest niedostępny z wyjątkiem tych, którzy ....”

Tak brzmi przekład prof. Józefa Bielawskiego. Jednak oryginalny tekst arabski ma dla nas w tym kontekście większe znaczenie. Słowo “halua” tłumaczone jako zmienne, oznacza zmienność stanu psychicznego, wpływ emocji, a słowo niecierpliwy w drugim wersecie powinno brzmieć zło i bieda a stan psychiczny to depresja spowodowana brakiem. Natomiast trzeci werset rozumiemy następująco: A jeśli zostanie obdarzony bogactwem staje się niedostępnym ze strachu przed powrotem do biedy. Cały czas mowa o strachu, który jest obecny prawie we wszystkich chorobach psychicznych. Dalsze wersety stanowią koraniczną recepturę opisującą ludzi wolnych od chorób psychicznych. Czytając te wersety łatwo zaobserwować żądaną równowagę w życiu człowieka.

Islam nakazuje muzułmanom, aby zawsze zajęli centrum we wszystkich aspektach życiowych. Podam tylko jeden przykład a zainteresowanych zachęcam do czytania na ten temat np. Wstęp do nauk szaria Jusufa Karadałiego (w j. angielskim lub arabskim). System ekonomiczny w islamie zajmuje środkową strefę między dwoma ekstremistycznymi systemami ekonomicznymi jakimi są kapitalizm i komunizm, gdzie pierwszy daje pierwszeństwo zaspokojenia potrzeb jednostce kosztem grupy, a drugi odwrotnie, w czasie gdy system islamski wytyczył linie dla każdej ze stron, której nie można przekroczyć kosztem którejś z grup.

5. Tolerancja religijna

1) Muzułmanin powinien wierzyć, że wszystkie religie monoteistyczne pochodzą od jednego Boga. Czytamy w wersecie 13, surze 42 „On ustanowił dla was, jeśli chodzi o religię to co już polecił Noemu i to co objawiliśmy Tobie, i to co poleciliśmy Abrahamowi, Mojżeszowi i Jezusowi. Przestrzegajcie należycie religii i nie rozdzielajcie się w niej.

2) Prorocy i Wysłannicy są braćmi, nie ma miedzy nimi różnicy i każdy muzułmanin winien w nich wierzyć. Czytamy w wersecie 136, rozdz. 2 „Powiedzcie My wierzymy w Boga i w to co nam zostało zesłane i w to co zostało zesłane Abrahamowi, Ismailowi, i Izhakowi, Jakubowi i pokoleniom, i w to co zostało dane Prorokom, Prorokom to co zostało objawione Mojżeszowi i Jezusowi. I w to co zostało dane prorokom od ich Pana. My nie robimy żadnej różnicy między nimi i poddajemy się Jemu całkowicie”.

3) nie można wymusić wyznania na nikim, S 2, w 256 „Nie ma przymusu w religii! Prawość wyróżniła się od nieprawości. I ten, kto odrzuca fałszywe bóstwa, a wierzy w Boga, uchwycił za najpewniejszy uchwyt, nie mający żadnego pęknięcia. Bóg jest słyszący, wszechwiedzący!”

4) miejsca kultu religijnego jest szanowane i muzułmanin powinien stanąć w jego obronie tak samo jak w obronie meczetu.

5) różnica religijna nie powinna prowadzić ludzi do poróżnienia

6) różnica między ludźmi jest tylko w stopniu bogobojności („Zaprawdę najszlachetniejszy spośród was w obliczu Boga to najbardziej bogobojny”, s. Komnaty, w.13).

7) rozmowa na temat różnic religijnych nie powinna przekroczyć zasad kultury „I nie sprzeczajcie się z ludem Księgi inaczej jak w sposób uprzejmy”, s. Pajak, w. 46.

8) jeśli wspólnota islamska zostaje atakowana ze względów religijnych obowiązkiem jest obrona w ochronie doktryny, w. 9, s. Doświadczana „Bóg zabrania wam tylko abyście sobie brali za przyjaciół tych, którzy was zwalczyli z powodu religii i którzy was wypędzali z waszych domostw i którzy pomagali w wypędzeniu was”.

6. Tolerancja cywilizacyjna

Islam wychowuje swoich poddanych, aby nie widzieli w odmienności zagrożenia (kulturowego, religijnego). Islam uważa, że zetknięcie się kultur powoduje podwyższenie elementów cywilizacyjnych a więc różnimy się i każda cywilizacja wyposażona jest w takie elementy kulturowe będące częścią mądrości ogólnoludzkiej. Po zetknięciu się przyczynimy się do sformułowania tej mądrości. Dlatego islam nie tylko nie akceptuje, a wręcz uważa za herezję stwierdzenie Samuela Hangtingtona o zderzeniu cywilizacyjnym.

Ta zasada została sformułowana w rozdziale 49, w. 13.

„ O ludzie, oto stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy Was plemionami i ludami abyście się wzajemnie zapoznali. Zaprawdę, najbardziej szlachetny spośród was w obliczu Boga to najbardziej bogobojny...”

I jeszcze dalej, końcowy fragment tego wersetu ustanawia nowy system społeczny, nie akceptujący wszystkich systemów polegających na podziale ludzi wg warstw społecznych wyzyskanych i wyzyskujących, z racji pochodzenia czy stanu majątkowego, ustanawiając nowy system polegający na tym, że miarką systemu społecznego jest system moralny. Podobną opinię islam ma w stosunku do wszystkich teorii o podłożu nacjonalistycznym, rasistowskim, etnicznym uważając, że skoro wszyscy ludzie pochodzą od jednej pary ludzi, to uważa ich za swoich braci.

Muhamed (a.s.) w jednym hadisów powiedział: “Nie ma różnicy między Arabem i nie Arabem tylko w stopniu bogobojności”. I dlatego społeczność muzułmańska jest dumna z tego, iż jej elementy nie mają problemów na tle wyżej wymienionym, a w jego społeczeństwie nigdy mniejszości nie były masakrowane.

7. Pozytywne oddziaływanie.

Wszystkie rzeczy nas otaczające odczuwają nasze pozytywne lub negatywne oddziaływanie. Odczuwamy nasz pozytywny lub negatywny wpływ na rzeczy nas otaczające adekwatnie do naszego samopoczucia. Dlatego w muzułmańskim systemie dydaktycznym znalazły się tego typu zalecenia, terapia jak:

- wynagrodzenie za cierpliwość

- opanowanie gniewu

- pozbywanie pesymizmu

- pożyteczność

Wyżej wymienione cechy odnajdziemy w wypowiedziach proroka (hadisach):

Na temat cierpliwości wystarczy wspomnieć, gdy mówił: „Wierny cierpliwością zapewnia sobie wynagrodzenie męczenników”, innym razem powiedział: „Nie gniewaj się” lub „Obwieszczajcie sobie dobro to go spotkacie”, „Wierny jest jak mżawka, wszędzie gdzie tylko się znajdzie jest pożyteczny”.

Otoczenie to min. rzeczy martwe, typu

- Góra Uhud, jak została określona w jednym z hadisów Proroka „Uhud nas kocha a my go także”

- Rośliny; naganne jest ścinać drzewo bez potrzeby a ścinać drzewo owocowe – jest grzechem

- Zwierzęta ; „Bądźcie litościwi z mieszkańcami Ziemi, to zlituje się nad wami kto mieszka w niebie”; „Kobieta została ukarana piekłem za to, że zamknęła kota, nie nakarmiła go i nie pozwoliła aby sam szukał pożywienia, aż zdechł”; „A pewien mężczyzna znalazł spragnionego psa na pustyni koło studni, to zszedł do studni sam zaspokoił pragnienie i napoił także psa. Dzięki temu czynowi, jak podał prorok, wszedł on do raju”. Wszystkie te wyżej wymienione elementy wzbogacają osobowość muzułmanina, reformując jego energię oddziaływującą na zewnątrz, czyniąc ją pozytywną. Dodam tylko, że pozdrawianie się nawzajem zarówno ze znajomymi jak i nieznajomymi jest obciążony a uśmiech jest jałmużną. Tak samo jak wypełnienie serca rozmówcy radością jest najwyższą sadaka (sadaka – dobrowolny uczynek). Najwyższy stopień oddziaływania pozytywnego wnioskujemy z następującej wypowiedzi proroka: „Jeśli któryś z was trzyma w ręce sadzonkę i nadszedł koniec świata i jeśli może zasadzić ją zanim nastąpi koniec świata, to niech to zrobi. W wypowiedzi wyżej cytowanej ten wierny miał sadzić drzewko owocowe będąc świadomym, że skoro koniec świata i tak nastąpi, nikt nie zje z owoców tego drzewa. Socjolog Mohamed Kutb w książce „Kabasat” powiedział: „że jest to cecha niezbędna w kontekście międzyludzkim tzn. że każdy powinien dobrze czynić dlatego, że to dobro, a nie aby zobaczyć efekty dobra, czyli pożytek bezinteresowny.

8. Rodzina.

Z punktu widzenia islamskiego rodzina jest najmniejsza produkcyjną komórką społeczną mająca za zadanie zaopatrzenie ludzkości w znanych członków i zapewnić trwałość gatunku. Dlatego jest ona „Prawdziwa miarką, za pomocą której mierzymy narody i społeczeństwa pod względem socjologicznym, moralnym, ekonomicznym, cywilizacyjnym”.

Rodzina bowiem jest pierwszym gniazdem, w którym psychiczna osobowość dziecka zostaje kształcona pozytywnie lub negatywnie” jak twierdzi dr Kutkah Anis „Muzułmański kodeks cywilny”. Wg mnie tu popełniły błąd narody skandynawskie, że istnienie ich narodu w naszym wieku jest wielkim znakiem zapytania. I dokonali słusznego wyboru, wg mnie zachęcając do emigracji narody (Hindusi, Arabowie, Kurdowie, Turcy), dla których rodzina wielodzietna stanowi nadrzędną wartość.

Wyżej wymienione definicje stanowią fundament, na bazie którego powinna być kształtowana osobowość muzułmanina. I tylko wtedy, gdy ta osoba przyjmie te w/w wartości uznaje ją islam za dobry grunt dla swojego systemu dydaktycznego. Tylko wtedy jej serce okazuje gotowość do przyjęcia miłości i emanuje nią. Jej umysł jest w stanie zrozumieć sens bycia altruistą. A jej nafs (centrum egoizmu) da się przekonać by oddać duszę w obronie słabszych.

Ciało wtedy jest gotowe znieść dużą dawkę cierpienia i to tylko wtedy, kiedy człowiek jest w zgodzie ze swoją naturą. Jest to tzw. stan równowagi w islamie. W takim stanie równowagi jednostka jest gotowa, by przyjąć muzułmańskie wartości, nawet wbrew swoim interesom, np. egzekwować sprawiedliwość nawet, jeśli to oznacza, że jej interes zostanie zagrożony, równość nawet za cenę rezygnacji z przynależności do warstwy społecznej, kosztem której zostanie ona spełniona.

Natomiast brak równowagi rodzi patologię, poczucie niepewności, nieustannie cierpienie, brak poczucia bezpieczeństwa, znużenie, a także agresje i chęć ucieczki w sztuczne raje, takie jak alkohol, narkotyki, perwersyjny seks, a nawet zbrodnie lub samobójstwo, pojęte jako wyraz wolności jednostki – czyli ostatni akt rozpaczy w braku równowagi. Owa coraz bardziej rosnąca patologia, zauważana jest w krajach Europy i Ameryce, jest właśnie niczym innym, jak tylko mniej lub bardziej świadomym wyrazem pustki ideowej, braku istotnych podstaw egzystencji takich, które dawałyby pewność istnienia, poczucie jedności i pełni.

Warto tutaj wspomnieć o zasadach będących strażnikiem trwałości rodziny:

- wolność; islam wytyczył granicę dla wolności osobistej w ten sposób aby głos większości nie mógł ustanowić pewnej zasady przyczyniającej się do upadku cywilizacyjnego. Islam ustanowił wolność środka, np. oddał jednostce całkowitą wolność nawet do przekroczenia zasad moralnych, pod warunkiem, że nie praktykuje jawnie szerząc zło. Warunkiem pozostaje, żeby te praktyki nie zakłóciły spokoju w społeczeństwie.

- Seks; islam nie akceptuje jakichkolwiek form kontaktów płciowych między kobietą a mężczyzną tylko na podstawie aktu małżeńskiego (prawo kobiet). Inna forma kontaktów powoduje odejście od systemu rodziny i stworzenie problemów będących ich rezultatem. Seks powinien być dokładnie w środku miedzy dwoma ekstremizmami, po jednej stronie bezwzględna wolność seksualna (nastolatki), a po drugiej stronie akumulowanie, zamykanie (celibat).

- Homoseksualizm; islam nie akceptuje jakichkolwiek odmian kontaktów homoseksualnych

- Alkohol; islam zabrania kategorycznie zażywania jakichkolwiek środków odurzających, będących główną przyczyną dla większości problemów społecznych od zdrady małżeńskiej do rozpadu rodziny. (dzieci)

3. Postęp naukowo-cywilizacyjny

Islam czynił naukę obowiązkiem każdego muzułmanina i muzułmanki. Wspomnę tutaj o wypowiedzi proroka, który zachęcał do nauki swój lud słowami: „Szukajcie nauki nawet w Chinach”, w innych wypowiedziach zachęcał do szukania mądrości: „Mądrość to własność wiernego, wszędzie gdzie tylko ją znajduje, ją stosuje”. Imam Aszatibi powiedział: „Doktryna muzułmańska przygotowała odpowiednią atmosferę dla ruchu naukowego i badawczego w poszukiwaniu wiedzy, zachęcała muzułmanów do pożyteczności, wpłynęła praktycznie na umysł muzułmanina.

Widzimy to jawnie w wielkiej spuściźnie będącej owocem muzułmańskiego umysłu w różnych dziedzinach nauki. Cywilizacja muzułmańska była przełomem w podstawowych dziedzinach nauk, które doznały szybkiego postępu, np. Alhałarizmi, założyciel tak ważnej dziedziny w matematyce jaka jest algebra, Ibn Al Haitham, osiągnięcia w optyce, Al Hazmi, który odkrył miarę gęstości, Al. Fazami, wynalazca teleskopu, Dżaber Ibn Hajam dzieki któremu chemia przestała być magią a stała się dziedziną naukową, Az Zahrałi, który jako pierwszy wymyślił różne kształty narzędzi chirurgicznych i zastosował je w praktyce, to on pierwszy wymyślił cesarskie cięcie przy porodzie. Lista jest długa ale nie jest to miejsce aby więcej przytaczać. Wspomnę tylko opinie niektórych myślicieli świata zachodniego na temat spuścizny naukowej świata islamskiego:

1. Luis Jong, „ulepszenie przez muzułmanów spuścizny greckiej jest jednym z najważniejszych elementów w historii kultury na świecie, i mówił także: „cywilizacja muzułmanów zostawiła swoje ślady w Europie we wszystkich aspektach życiowych, począwszy od niektórych zwyczajów kulturowych, a kończąc na nauce.

2. Sarton: „muzułmanie mieli najważniejsze dokonania w średniowieczu, zostały zapisane przez nich najważniejsze dzieła, które stanowiły źródło postępu dla nauki od 8 do 11 wieku. Wtedy każdy kto chciał być wszechstronny w nauce, musiał znać j. arabski.

3. Sidio: „Arabowie byli uczniami we wszystkich dziedzinach naukowych, próbowaliśmy podważyć rolę Arabów ale prawda pozostała jasna”

4. Driber: „Protestuję przeciwko sposobowi manipulacji w literaturze europejskiej by zataić naukową rolę muzułmanów w naszym postępie”.

Opracowanie Ali Abi Issa abi-issa@wp.pl
Prawa autorskie zastrzeżone

źródło : islam.org.pl